زِ عَکْسَت ماہِ تاباں آفرِیدَند

زِ  عکست  ماہِ تاباں  آفرِیدَند

زِ بُوئے تو گُلستاں     آفریدند

نہ از بہرِ تو صرف اِیمانیانَند

کہ خود بہرِ تو ایماں     آفریدند

صَبارا مَست از بُویَت بَہرسو

چُناں    اُفتاں    وخِیزاں    آفریدند

برائے جَلْوئہ یک  گُلبُنِ ناز

ہزاراں     باغ و بُستاں     آفریدند

زِ مِہْرِ تو مِثالے بَرگرِفْتَندْ

و  زاں      مُہرِ سلیماں     آفریدند

چُو اَنگُشتِ تو شُد جَولاں     دِہِ بَرْق     

  قمر را بہرِ قرباں     آفریدند

زِ لَعلِ نُوش خَنْدِ جانفَزایَت

زُلالِ آبِ حیواں     آفریدند

نہ غیرِ کِبریا جان آفرِیْنے

نہ خود مثلِ تو جاناں     آفریدند

پَئے نَظّارئہ محبوبِ لاہُوت

جَبِینَت آئنہ ساں     آفریدند

بِنا کَردَند تا قَصرِ رِسالت

تُرا شمعِ شَبستاں     آفریدند

زِ مِہْر و چَرخ بہرِ خوانِ جُودَت

عجب قُرص و نمکداں     آفریدند

زِ حسنَت تا بہارِ تازہ گل کَرد

رضایَت را غَزل خواں     آفریدند

٭…٭…٭…٭…٭…٭